Badanie Jakości Życia i Jakości Usług Publicznych w Krakowie

„Badanie Jakości Życia i Jakości Usług Publicznych w Krakowie” to badanie  realizowane na zlecenie Urzędu Miasta Krakowa. Głównym celem badania jest poznanie opinii dorosłych mieszkańców Krakowa na temat funkcjonowania miasta w 15 dziedzinach zarządzania oraz pomiar wskaźników  subiektywnych jakości życia i jakości usług publicznych w Krakowie, gromadzonych w Systemie informatycznym STRADOM zarządzanym przez Gminę oraz wykorzystywanych do strategicznego zarządzania miastem. Badanie przeprowadzono dwukrotnie: pierwszy pomiar w 2014 roku, drugi w 2018 roku.  Od 2020 roku „Badanie Jakości Życia i Jakości Usług Publicznych w Krakowie” oraz badanie "Barometr Krakowski" zostały połączone w jedno, pod nazwą "Barometr Krakowski".

Metodyka badania 

Obszary tematyczne: stały zestaw pytań (ok. 80 pytań) o odczucia krakowian co do jakości usług publicznych oraz jakości życia w mieście, w podziale na Dziedziny zarzadzania miastem. Odpowiedzi na pytania kwestionariuszowe agregowane są w postaci wskaźników zdefiniowanych w Systemie Stradom i go zasilających. 

Technika: w 2014 roku badanie przeprowadzono techniką bezpośredniego wywiadu kwestionariuszowego (tzw. PAPI), natomiast w 2018 roku przy wykorzystaniu techniki bezpośredniego wywiadu kwestionariuszowego wspomaganego komputerowo (tzw. CAPI), wśród reprezentatywnej grupy dorosłych mieszkańców Krakowa (18+).

Populacja i dobór próby: badana populacja to osoby aktualnie mieszkające w Krakowie, w wieku 18 lat i powyżej. W badaniu nie uwzględniano zameldowania pod adresem – z jednej strony badano osoby niezameldowane w Krakowie, z drugiej wykluczono z badania osoby zameldowane, ale w rzeczywistości niemieszkające w Krakowie.

Dobór uczestników badania miał charakter doboru losowego, zapewniającego reprezentatywność wyników badania dla opinii i postaw mieszkańców całego miasta. Dobór losowy polegał na kilkuetapowej procedurze doboru respondentów przy znanym  prawdopodobieństwie trafienia każdego mieszkańca do próby badawczej. Zabieg ten miał na celu uniknięcie sytuacji, w której uczestnicy badania nie stanowią reprezentatywnej próby mieszkańców Krakowa i różne grupy społeczne są w niej nadreprezentowane lub niedoreprezentowane.

Metoda doboru reprezentatywnej próby:

• listę wszystkich adresów mieszkalnych w Krakowie podzielono na 18 warstw określających dzielnice Krakowa 
• z każdej warstwy wylosowano równą liczbę adresów (nieproporcjonalną względem liczby mieszkańców danej warstwy)
• do każdego z adresów wysłano list z zaproszeniem do uczestnictwa w badaniu
• ankieterzy pod wskazanymi adresami przeprowadzali spis składu osobowego osób zamieszkałych; wśród osób zamieszkałych losowano osobę, która ostatecznie brała udział w badaniu (wg tzw. siatki Kisha)

Wymagane minimum próby to 1100 respondentów (max. błąd oszacowania: 2,95%)

Termin badania: jesień